صفحه محصول - مبانی نظری و ادبیات تحقیق اختلال های اضطرابی

تعریف اضطراب و اختلال های اضطرابی
اضطراب مفهومی است که تعاریف بسیاری برای آن آورده شده است. در یک جمع بندی کلی می توان اضطراب را به عنوان یک علامت هشدار دهنده و احساسی رنج آور در نظر گرفت که با پاسخ بدنی ، هیجانی، و رفتاری به خطر قریب الوقوع دریافت شده، همراه است و فرد را برای مقابله آماده می سازد(دادستان، 61:1387؛ سادوک و سادوک، 165:1388؛ سووینسون ، 2006). بنابر این تعریف می توان بین اضطراب و ترس تمایز قایل شد به طوری که ترس واکنش به تهدیدی معلوم، خارجی و از نظر منشا بدون تعارض است. در حالی که اضطراب واکنش در برابر خطری نامعلوم، خارجی و از نظر منشا دارای تعارض است( دادستان، 61:1387؛ سادوک و سادوک، 165:1388). سابقا، این دو حالت با هم، هم پوشانی داشته است، اما آنها از این جهت از هم متمایز می شوند که ترس اغلب با موجی از برانگیختگی خودمختار که لازمه جنگ و گریز، افکار خطر قریب الوقوع، و رفتارهای گریز است، همراه می باشد و اضطراب اغلب با تنش عضلانی و گوش به زنگی برای خطر آینده و رفتارهای هشیاری و رفتارهای محتاطانه و اجتنابی، همراه است(DSM-5،2013).
هر شخصی در زندگی خود اضطراب را به عنوان یک هیجان بهنجار، تجربه می کند. اضطراب جهت کمک کردن به شخص برای اجتناب از موقعیت های خطرناک و حل مسایل روزمره کاملا مفید است. در بسیاری از موارد اضطراب با حل موقعیت ها، از بین می رود(ریولی و همکاران، 2010). در افراد سالم، اضطراب نقش مهمی را در عملکرد سازگارانه و محافظتی در طول تحول بازی می کند( لابلارت و همکاران، 1999). اضطراب یک احساس منتشر، بسیار ناخوشایند، مبهم و دلواپسی است که اغلب ممکن است با علایمی همچون بی خوابی، سردرد، دردهای مبهم، سرگیجه و حالت تهوع، مشکلات معده ای و یا دیگر علایم جسمانی؛ بروز پیدا کند. همچنین مشکلاتی از قبیل فقدان تمرکز، خستگی، و کاهش عملکرد موثر در انجام وظایف، نیز ممکن است با اضطراب همراه شود(سووینسون، 2006؛ سادوک و سادوک، 165:1388). اضطراب های روزانه معمولا به صورت موقعیتی، با شدت متوسط و در مدت کوتاهی است. در حالی، اضطرابی که شخص دارای اختلال های اضطرابی احساس می کند با فراوانی بیشتر و شدیدتر و در مدت زمان طولانی تر- بیشتر ساعت ها و روزها - اتفاق می افتد (رکتوروهمکاران،2005). اختلال های اضطرابی شرایطی هستند که اضطراب یا ترس شدید و اغلب ناتوان کننده، به عنوان علایم اولیه محسوب می شود(کیلیو استورچ،2009) و با اختلال در عملکرد و پریشانی معنادار مرتبط می باشد(سووینسون، 2006). افراد با اختلال های اضطرابی اغلب اضطراب ناخوشایندی را احساس می کنند که منجر می گردد از امور و فعالیت های عادی روزمره که باعث این احساس می شود، اجتناب کنند(رکتورو همکاران،2005). این اختلال ها،اغلب با دیگر مشکلات روانپزشکی،از جمله افسردگی و سوءمصرف مواد همراه است(آنتونی و سووینسون ، 1996). به طور کلی، از دیدگاه DSM-5 برای تشخیص هرکدام از اختلال های اضطرابی باید موارد ذیل لحاظ شده باشد:
• علایم باید در حوزه های مهم عملکردی اختلال ایجاد کند و یا باعث فشار روانی بشود.
• علایم نباید به وسیله دارو ویا شرایط پزشکی ایجاد شده باشد.
• ترس و اضطراب از علایم سایر اختلال های اضطرابی تمایز داده شود(کرینگ و همکاران،2012).
اختلال های اضطرابی شامل اختلال هایی می شود که ویژگی مشترکشان ترس و اضطراب شدید و آشفتگی های رفتاری مرتبط، می باشد. اختلال های اضطرابی از یکدیگر در نوع اشیا و یا موقعیت هایی که ترس، اضطراب، رفتارهای اجتنابی و باورهای شناختی مرتبط، را شامل می شود؛ متمایز می گردند. با این وجود، در حالی که اختلال های اضطرابی بسیار با یکدیگر همبود می شوند، اما آنها از طریق ارزیابی های دقیق نوع موقعیت هایی که ترس یا اجتناب وقوع می یابد و محتوای افکار و باورهای مرتبط، از هم متمایز می شوند.