پاورپوینت تولرانس (pptx) 18 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 18 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
موضوع : تولرانس
تولرانس(تحمل) ایمونولوژیک به صورت عدم پاسخ دهی به یک آنتی ژن که توسط عرضه قبلی آن آنتی ژن تیجاد شده است ، تعریف می شود وقتی لنفوسیت های ویژه با آنتی ژن ها برخورد میکنند یکی از سه حالت زیر ممکن است رخ دهد.
۱)لنفوسیت ها فعال می شوند که منجر به پاسخ ایمنی می شود
۲)لنفوسیت ها غی فعال یا حذف می شوند که منجر به تو لرانس می شود.
۳)انتی ژن ها نادیده گرفته می شوند
آنتی ژن هایی که ایجاد تولرانس می کنند تولرزن خوانده می شوند، تولرانس نسبت به آنتی ژن های خوی نیز تولرانس خودی نامیده می شوند، که ویژگی اساسی سیستم ایمنی طبیعی است.
مکانیسم ها و ویژگی های کلی تحمل ایمونو لوژیک
پند مشخصه برای تحمل خودی در جمعیت های لنفوسیت Bو Tوجود دارد که بسیاری از انها ویژگی های تححمل به آنتی ژنهای خارجی هم هستند.
۱)تحمل از نظر ایمونولوژیکی اختصاصی است و از شناسایی آنتی ژن ها بوسیله لنفوسیت های اختصاصی حاصل می شود.
۲)تحمل خودی ممکن است در اعضای لنفاوی زایا به عنوان شناسایی آنتی ژن های خودی بر علیه لنفوسیت خود واکنشگرنابالغ ایجاد شود که تحمل مرکزی خواندده می شود یا در محل های محیطی به عنوان نتیجه برخورد لنفوسیت های خود واکنشگربا آنتی ژن های خودی تحت شرایط ویژه ایجاد شود که تحمل محیطی گفته می شود.
۳)تولرانس مرکزی تضمین می کند که مخزن لنفوسیت های بالغ نتوانند آنتی ژن های خودی حاضر در هر جایی را که وجودشان در اعضای لنفاوی زایا احتمال بیشتری دارد شناسایی کنند.این مکانیسمی است که به طور عمده مسئول حدف لنفوسیت های خود واکنشگراز مخزن لنفوسیت های بالغ وبه این ترتیب تشخیص خودی از عیر خودی است.
تحمل مرکز نمی تواند توضیح دهد که چرا سیستم ایمنی به آنتی ژن هایی که فقط در بافت های محیطی وجود دارد پاسخ نمی دهد. تحمل به ابن آنتی ژن هوی خودی بافت بوسیله مکانیسم های تحمل محیطی ایجاد می شود.تحمل مرکزی به این دلیل رخ می دهد که همه لنفوسیت ها در حین بلوغ در اعضای لنفاوی زایا از مرحله ای عبور می کنند که در آن برخورد با آنتی ژن به جای فعال شدن ایجاد تحمل می کند.حساس ترین مراحل بلوغ لنفوسیت به ایجاد تحمل از نظر آناتومیکی محدود به اعضای لنفاوی زایا(تیموس برای لنفوسیت Tومغز استخوان برای لنفوسیتB)می باشد.
تنها آنتی ژن هایی که به طور طبیعی در غلضت بالا در این اعضا وجود دارند آنتی ژن های خودی هستند چون آنتی ژن های خارجی که از محیط خارجی گرفته می شوند و به اعضای لنفاوی زایا مانند گره های لنفاوی و طحال منتقل می شوند.بنابراین دراعضای لنفاوی زایا لنفوسیت های نابالغ معمولا با آنتی ژن های خودی در غلظت های بالا برخورد می کنند و کلون هایی از لنفوسیت ها که پذیرنده هایشان ای آنتی ژن هارا با میل ترکیبی بالا شناسایی می کنند کشته می شوند. این روند گزینش منفی نام دارد. وجود تحمل مرکزی نشان می دهد که لنفوسیت های نابالغ به صورت متفاوتی از لنفوسیت های بالغ واکنش نشان می دهند.نتیجه شناسایی آنتی ژن بوسیله لنفوسیت های نابالغ مرگ سلولی یا توقف رشد است، در حالی که شناسایی آنتی ژن بوسیله سلول های بالغ معمولا منجر به تکثیر و تمایز می شود.
یک توضیح احتمالی برای حساسیت لنفوسیت های نابالغ به ایجاد تحمل این است که شناسایی آنتی ژنپیام هایی متفاوت از لنفوسیت های بالغ به راه می اندازد و یک امکان دیگر این است که در اعضا لنفاوی زایا لنفوسیت های خود واکنشگر آنتی ژن های خودی را بدون مولکول های کمک تحریکی و یا پیام ثانویه دیگر، شناسایی می کنند د حالی که در بافت های محیطی پاسخ های ایمتی هنگام شناسایی آنتی ژن ها بوسیله لنفوسیت ها در حضور ایمنی ذاتی و پیام های ثانویه ایجاد می شوند. بنابراین تفاوت های بین پاسخ های لنفوسیت در بافت های زایا و محیطی ممکن است هم به طبیعت محرک آنتی ژنی و هم به مرحله بلوغ لنفوسیت ها وابسته باشد.
۴)تحمل محیطی به وسیله شناسایی آنتی ژن ها بدون سطوح کافی مولکول های کمک تحریکی که برای فعال سازی لنفوسیت مورد نیازند یا بوسیله تحریک مداوم و مکرر بوسیله آنتی ژن خودی در بافت های محیطی ایجاد می شود . تحمل محیطی برای حفظ عدم پاسخ دهی به آنتی زن های خودی که در بافت های محیطی بارز می شود(نه اعضالنفاوی زایا) مهمتر است.
مخزن لنفوسیت های بالغ حاوی سلول هایی است که قادر به شناسایی چنین آنتی ژن های خودی ویژه بافت هستند ولی پاسخ لنفوسیت های بالغ به این آنتی ژن ها آغاز نمی شود یا کاملا تنظیم می شودتا تحمل خودی باقی بماند.همین مکانیسم ها عدم پاسخ دهی به اشکال تولروزنیک آنتی ژن های خارجی را باعث می شوند.
مکانیسم اصلی تحمل لنفوسیت ها شامل مرگ سلولی آپوپتیک که حذف کلونال نامیده می شود،غیر فعال سازی از نظر عملکردی(بدون مرگ سلول)که آنرژی کلونال خوانده می شودو مهارفعال سازی لنفوسیت و مکانیسم های اجرایی آن بوسیله لنفوسیت های سرکوبگرمی باشند.
حمل مرکزی به طورعمده وابسته به حذف کلونال استدر حالی که در تحمل محیطی هر سه این مکانیسم ها شرکت دارند.درشناسایی آنتی ژن های خودی بعضی لنفوسیت های نابالغ تحت یک مرحله بازارایی ژنی پذیرنده آنتی ژن قرار می گیرندو پذیرنده هایی با ویژگی متفاوت تولید می کنند.این پدیده ویرایش پذیرنده نامیده می شود، که در لنفوسیت های Bبهتر ثابت شده است. جدول
۵)تعدادی از آنتی ژن های خودی در معرض دید سیستم ایمنی قرار نمی گیرد به این ترتیب لنفوسیت های خود واکنشگر زنده و دارای عملکرد باقی می مانند اما با آنتی ژن های خودی به هیچ روشی ایجاد واکنش نمی کند این شکل از عدم پاسخ دهی، چشم پوشی کلونال نامیده می شود.
انتخاب بین فعال شدن لنفوسیت وتحمل، به وسیله ویژگی های آنتی ژن ها و به وسیله تنظیم پاسخ های لنفوسیت تعیین می شود. بنابراین خود ایمنی ممکن است از تغییراتی در ارائه آنتی ژن های خودی یا از نقص هایی در تنظیم پاسخ های لنفوسیت ها ناشی شود.
تحمل در لنفوسیت T
تحمل در لنفوسیت T یاریگر cd4+ یک مکانیسم موثر برای جلوگیری از پاسخ های ایمنی علیه آنتی ژنهای پروتئینی است زیرا سلولهای T یاریگر القا کننده های ضروری پاسخ های ایمنی هومورال و سلولی به پروتیئن ها می‌باشند
تحمل مرکزی در سلولهای T
سلولهای نابالغی که در حین بلوغ در تیموس آنتی ژنها را با میل ترکیبی بالا Tشناسایی میکنند حذف می‌شوند
