صفحه محصول - پیشینه تحقیقات داخلی وخارجی منطق فازی و خطر زمین لغزش

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 16 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏پیشینه تحقیق
‏بیانگی1 - Bianghi
‏ و همکاران (1998)‏، ‏در ‏ایتالیا ‏با ‏استفاده ‏از ‏دو ‏روش ‏فاکتور ‏اطمینان ‏و ‏تئوري ‏فازي ‏دمپستر-شیفر ‏به ‏ارزیابی ‏و ‏مقایسه ‏خطر ‏لغزش ‏پرداختند. در ‏این ‏مطالعه ‏شش ‏عامل ‏م‏ؤ‏ثر ‏بر ‏وقوع زمین‏‌‏لغزش ‏از ‏قبیل ‏زمین ‏شناسی، ‏شیب، ‏کاربري ‏اراضی، ‏جهت، ‏فاصله ‏از ‏گسل ‏و ‏فاصله ‏از ‏شبکه ‏آبراهه ‏مورد بررسی ‏قرار ‏گرفت.‏ نتایج ‏نشان ‏داد ‏که ‏دو ‏روش ‏فوق ‏پتانسیل ‏بالایی در ‏تهیه ‏نقشه ‏خطر ‏زمین‏‌‏لغزش بخصوص ‏در ‏مناطق ‏با ‏لایه‏‌‏هاي ‏اطلاعاتی ‏محدود، ‏دارا ‏می‏‌‏باشند. مقایسه ‏این ‏دو ‏روش ‏نشان ‏داد ‏که ‏مدل فاکتور ‏اطمینان ‏با ‏تعیین 78/88 درصد ‏در ‏ارزیابی ‏خطر ‏زمین ‏لغزش ‏با ‏ضریب کاپا، 871/0 از ‏تئوري فازي ‏دمپستر-شیفر‏ با 33/88 درصد ‏در ‏ارزیابی خطر لغزش ‏با ‏ضریب کاپا ، 783/0 از ‏کارایی بالاتري ‏برخوردار ‏است.‏
‏چای2 - Chi ‏
‏ ‏و ‏همکاران (2002)، در ‏کشور ‏کره ‏به ‏منظور ‏تهیه ‏نقشه ‏خطر ‏زمین ‏لغزش ‏از ‏منطق ‏فازي ‏استفاده کردند. دراین ‏تحقیق ‏از ‏شبکه‏‌‏هاي ‏استنتاج ‏فازي ‏با ‏عملگرهاي ‏مختلف، ‏به ‏ویژه ‏ترکیبی ‏از ‏عملگرهاي Or‏ و گاما ‏استفاده ‏گردید. اعتبار ‏سنجی ‏مدل ‏بر ‏روي ‏بخش ‏کوچکی ‏از ‏منطقه ‏مورد ‏مطالعه ‏انجام ‏و ‏سپس ‏شبکه‏‌‏هاي ‏استنتاج ‏فازي ‏مختلف ‏در ‏انتخاب ‏مقادیر ‏گاما ‏مورد ‏آزمایش ‏قرار ‏گرفت.‏ نتایج ‏نشان ‏داد ‏که ‏تئوري مجموعه ‏فازي ‏با ‏روش‏‌‏هاي ‏کمی ‏پهنه‏‌‏بندي ‏و ‏ترسیم ‏نقشه ‏خطر ‏زمین ‏لغزش ‏تفاوت ‏زیادي ‏داشته ‏و ‏از انعطاف ‏پذیري ‏بیشتري ‏نسبت ‏به ‏آن ‏برخوردار ‏است.
‏ مورات و کاندن3 - Murat and Candan
‏ (2003)‏، ‏در پژوهشی تحت عنوان استفاده از روابط فازی جهت تولید نقشه‏‌‏های توانمندی زمین‏‌‏لغزش در غرب دریای سیاه (ترکیه) به این نتیجه رسیده‏‌‏اند که به دلیل پیچیده‏‌‌‏بودن ماهیت پدیده‏‌‏ی زمین‏‌‏لغزش و دخالت عوامل متعدد در رخداد آن، به‏‌‏کاربردن روابط فازی در تهیه‏‌‏ی نقشه‏‌‏های پهنه‏‌‏بندی خطر زمین‏‌‏لغزش از سایر روش‏‌‏ها بهتر و به واقعیت نزدیکتر است.
‏ارکان اغلو و گوکس اغلو4 - Ercanoglu and Gokceoglo‏
‏ (2004)، پهنه‏‌‏بندي ‏خطر ‏زمین ‏لغزش ‏را ‏با ‏استفاده از ‏منطق ‏فازي ‏در ‏غرب دریاي ‏سیاه ‏در ‏کشور ‏ترکیه ‏انجام ‏دادند. این ‏منطقه ‏داراي ‏266 ‏زمین ‏لغزش ‏بوده ‏و ‏پس ‏از ‏تهیه پایگاه داده‏‌‏های مختلف ‏و ‏تهیه ‏نقشه ‏پارامترهاي ‏مؤثر ‏بر ‏لغزش ‏آن ‏را ‏وارد ‏برنامه fullsa‏ نمود. این ‏برنامه ‏نقشه حساسیت ‏به ‏زمین ‏لغزش ‏با ‏استفاده ‏ازمنطق ‏فازي ‏را ‏ارائه ‏کرد. نتایج ‏نشان ‏داد ‏که 9/6‏ درصد ‏از منطقه حساسیت ‏خیلی ‏بالا، 3/10 درصد ‏حساسیت ‏بالا، 9/8 درصد ‏حساسیت ‏متوسط، 5/27 درصد ‏حساسیت کم ‏و 3/43 درصد ‏حساسیت ‏بسیار ‏کمی ‏به ‏لغزش ‏دارند.