صفحه محصول - تحقیق آژانس انرژی اتمی

قسمتی از متن:

پس از حمله ژاپن به پرل هاربر[1] در هفتم دسامبر سال 1941 آمریکا به طور رسمی وارد جنگ جهانی دوم شده و بدین ترتیب این واقعه تاریخی با دو مساله مقارن گردید:

1- همزمان با تحقیقات و ارائه نظریات جدید درباره نیروی هسته ای، استفاده از این نیرو جهت ساختن بمب و متوقف کردن ماشین جنگی ژاپن، ذهن سیاستمداران و نظامیان آمریکایی را به خود مشغول نمود.

2- وحشت از این موضوع که دولت آلمان نازی به این سلاح مخرب دست یافته و آن را علیه نیروهای متفقین به کار گیرد.

روزولت[2] رئیس جمهور آمریکا تعدادی از دانشمندان را مامور تحقیق در زمینه امکان انجام واکنش های زنجیره ای و تهیه مواد جهت ساخت بمب هسته ای نمود. این فعالیت ها تحت عنوان پروژه ای به نام مانهاتان با شرکت چند هزار نفر که در میان آن برندگان جایزه نوبل و نخبه های علم فیزیک و ریاضی دنیا وجود داشتند در یک فرصت زمانی چهار ساله با 3 هدف زیر تعقیب شد:

1- امکان انجام واکنش زنجیره ای که توسط فرمی در حال آزمایش بود.

2- جدا سازی ماده جدیدی به نام پلوتونیوم حاصل از واکنش زنجیره ای

3- ساخت اولین بمب که توسط اوپنهایمر[3] و گروه کاری او با موفقیت انجام شد.

این پروژه تا اواخر سال 1944 پیگیری و در ژوئیه سال 1945 بمب های ساخته شده در محلی به نام لوس آلاموس[4] آزمایش شدند. آزمایش با موفقیت همراه بود و تدارک نظامی استفاده از این بمب ها به آرامی آماده شد.

در کنفرانس پوتسدام[5] ترومن از موفقیت آزمایش انجام شده آگاه شد و در 24 ژوئیه وی دستور پرتاب بمب اتمی را بر روی کشور ژاپن صدار نمود. دو بمب به بر روی شهر های هیروشیما و ناکازاکی پرتاب و خسارات وحشتناکی را در روی این دو شهر موجب گردید. متعاقب آن جنگ جهانی دوم در 14 اوت سال 1945 با تسلیم ژاپن پایان یافت. پس از این دو انفجار بود که وحشت و بهت حاکی از ناباوری که آیا واقعا دانشمندان توانایی ساختن بمب اتمی را بدست آورده اند، همه مردم جهان را فرا گرفت. اثرات نا شناخته تشعشعات هسته ای و ریزش هایی که به تدریج افزوده می شد نیز از دلایل این ترس بود.[6]

دانشمندان کشف این نیرو را ورود به یک عصر جدید دانسته و مدت کوتاهی پس از انفجارات هسته ای در ژاپن به نظر می رسید که افکار عمومی این سوال را مطرح نمایند که چرا این نیروی عظیم در راه نادرستی مورد استفاده قرار گرفته است و آیا می توان برای آن کاربردهای صحیحی یافت و یا چگونه می توان از بکارگیری آن در راه های نظامی جلوگیری بعمل آورد.